پیشگیری‌ها و درمان‌های دارویی برای عوارض پریکارد پس از جراحی‌های قلب باز
پیشینه عوارض پریکارد پس از جراحی قلب شایع و ناتوان‌کننده هستند و به طور قابل توجهی بر بقای بیماران تأثیر می‌گذارند. ما این متاآنالیز شبکه‌ای را برای شناسایی مؤثرترین و ایمن‌ترین پیشگیری‌ها و درمان‌ها برای عوارض پریکارد پس از جراحی قلب انجام دادیم.
چکیده
پیشینه عوارض پریکارد پس از جراحی قلب شایع و ناتوان‌کننده هستند و به طور قابل توجهی بر بقای بیماران تأثیر می‌گذارند. ما این متاآنالیز شبکه‌ای را برای شناسایی مؤثرترین و ایمن‌ترین پیشگیری‌ها و درمان‌ها برای عوارض پریکارد پس از جراحی قلب انجام دادیم.
روش‌ها ما به طور سیستماتیک PubMed/MEDLINE، EMBASE و Cochrane CENTRAL را از ابتدا تا 22 ژانویه 2024 جستجو کردیم. دو نفر از داوران، مطالعات واجد شرایط را غربالگری کردند. آنها شامل کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده‌ای بودند که بزرگسالان تحت جراحی‌های بزرگ قلب را ثبت‌نام کرده و سندرم پس از پریکاردیوتومی، افیوژن پریکارد و پریکاردیت را به عنوان پیامدهای اولیه یا ثانویه گزارش کرده بودند. ما اثرات مداخلات را با استفاده از خطرات نسبی و فواصل اطمینان 95% مربوطه خلاصه کردیم. ما یک متاآنالیز شبکه‌ای اثرات تصادفی مکرر با استفاده از تخمین‌گر حداکثر احتمال محدود انجام دادیم.
نتایج ما 39 کارآزمایی را که در مجموع 6419 شرکت‌کننده را ثبت‌نام کرده بودند، وارد کردیم. متاآنالیز شبکه‌ای ما نشان می‌دهد که کلشیسین خطر سندرم پس از پریکاردیوتومی را کاهش می‌دهد (RR 0.53، 95% CI 0.38 تا 0.73). بتابلاکرها احتمالاً با تأثیر زیادی از فیبریلاسیون دهلیزی جلوگیری می‌کنند (RR 0.4، 95% CI 0.20 تا 0.81) و ممکن است در مقایسه با گروه کنترل، از پریکاردیت پس از عمل جلوگیری کنند (RR 0.66، 95% CI 0.45 تا 0.97). روغن ماهی (RR 0.28، 95% CI 0.09 تا 0.90)، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (RR 0.37، 95% CI 0.23 تا 0.59) و کلشیسین (RR 0.37، 95% CI 0.23 تا 0.59) ممکن است خطر فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل را کاهش دهند. ما هیچ مدرکی دال بر تفاوت در خطر افیوژن پلور، مرگ و میر به هر علتی، عوارض جانبی جدی یا مدت بستری در بخش مراقبت‌های ویژه پس از عمل پیدا نکردیم.
نتیجه‌گیری نتایج مطالعه ما استفاده از کلشیسین را برای کاهش خطر سندرم پس از پریکاردیوتومی و استفاده از بتابلوکر را برای کاهش فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل اکیداً توصیه می‌کند. علاوه بر این، مطالعه ما نشان می‌دهد که تحقیقات بیشتری برای بررسی سایر مداخلات و ارزیابی مداخلات جدید پیشنهادی در کارآزمایی‌های بزرگ و با کیفیت بالا مورد نیاز است، زیرا شواهد فعلی برای برخی از مداخلات نسبتاً ضعیف است.
