اثربخشی عوامل ضدالتهابی در پیشگیری از فیبریلاسیون دهلیزی پس از جراحی قلب

فیبریلاسیون دهلیزی (AF) شایع‌ترین نوع آریتمی است که پس از جراحی قلب دیده می‌شود. شیوع فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل (POAF) در جراحی‌های قلبی بین ۱۸ تا ۵۷ درصد گزارش شده است و این میزان در جراحی ترکیبی بای‌پس عروق کرونر (CABG) و جراحی دریچه‌ای بیشتر از جراحی CABG به‌تنهایی است.

فیبریلاسیون دهلیزی جدید پس از عمل یکی از مهم‌ترین عوارض بعد از جراحی‌های قلبی-عروقی محسوب می‌شود. معمولاً بین ۲۴ تا ۹۶ ساعت پس از عمل رخ می‌دهد و بیشترین بروز آن در روز دوم بعد از عمل است. از عوارض آن می‌توان به افزایش خطر سکته مغزی، بیماری و مرگ‌ومیر، نارسایی تنفسی و ذات‌الریه اشاره کرد.

بای‌پس قلبی-ریوی و آسیب ایسکمی-پرفیوژن در جراحی قلب می‌توانند منجر به یک پاسخ التهابی سیستمیک شوند. بیماران مبتلا به POAF سطوح بالاتری از شاخص‌های التهابی مانند پروتئین C واکنشی (CRP) و سایتوکاین‌های التهابی دارند. از آن‌جا که التهاب نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی POAF ایفا می‌کند، چندین داروی ضدالتهابی برای پیشگیری از AF در شرایط پیرامون جراحی پیشنهاد شده‌اند.

تلاش‌های بالینی برای پیشگیری و مدیریت POAF جدید پس از جراحی قلب تاکنون یک چالش بزرگ بوده است. با وجود مطالعات متعدد درباره راهکارهای پیشگیری و درمان، میزان بروز POAF طی دهه‌های گذشته تغییر چندانی نکرده است.

اثر بخشی مقایسه‌ای داروهای ضدالتهابی در کاهش POAF مشخص نیست. اجرای کارآزمایی‌های بالینی مستقیم بین همه این مداخلات امکان‌پذیر نیست. متاآنالیز شبکه‌ای (NMA) روشی است که امکان مقایسه داروهایی را فراهم می‌کند که تاکنون در کارآزمایی‌های تصادفی-کنترل‌شده مستقیماً با یکدیگر مقایسه نشده‌اند. تاکنون هیچ NMA در زمینه درمان‌های ضدالتهابی برای POAF انجام نشده است. هدف ما انجام یک مرور نظام‌مند و متاآنالیز شبکه‌ای از RCTها بود تا مؤثرترین و ایمن‌ترین داروهای ضدالتهابی را برای پیشگیری از AF در بیماران بدون سابقه AF پس از جراحی قلب شناسایی کنیم.

روش‌ها

گزارش‌دهی استاندارد

پروتکل ما در تاریخ ۲۷ ژوئن ۲۰۲۲ در Open Science Framework ثبت شد و از دستورالعمل PRISMA برای گزارش متاآنالیز شبکه‌ای پیروی کردیم. ابتدا قصد داشتیم همه داروها را بررسی کنیم، اما بعد از بررسی ناسازگاری‌ها، تصمیم گرفتیم مداخلات را بر اساس دسته‌بندی (مانند ضدالتهابی، ضدآریتمی و …) جداگانه گزارش کنیم. در این تحلیل نخست، فقط داروهای ضدالتهابی را گزارش می‌کنیم.

جست‌وجو

یک مرور نظام‌مند از RCTها در پایگاه‌های MEDLINE، Embase، Web of Science و Cochrane Library انجام دادیم (تاریخ جست‌وجو: ۸ اوت ۲۰۲۲ و به‌روزرسانی در ۸ اوت ۲۰۲۳). هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار وجود نداشت. همچنین منابع و فهرست مقالات مرتبط نیز بررسی شدند.

معیارهای ورود و انتخاب مطالعات

RCTهایی وارد شدند که بیماران بزرگسال (۱۸ سال به بالا) تحت جراحی قلب (CABG، جراحی دریچه یا سایر جراحی‌های عمده قلبی) بدون سابقه AF یا سایر آریتمی‌های فوق‌بطنی را شامل می‌شدند. بیماران به داروهای ضدالتهابی شامل کلشی‌سین، کورتیکواستروئیدها، ان-استیل‌سیستئین (NAC)، ویتامین C و E، استاتین‌ها، NSAIDها و روغن ماهی در مقایسه با مراقبت استاندارد یا یکدیگر تصادفی‌سازی شدند.

استخراج داده‌ها

اطلاعاتی شامل ویژگی‌های مطالعه (نویسندگان، سال انتشار، کشور)، ویژگی‌های بیماران (تعداد، سن، جنسیت، بیماری‌های زمینه‌ای)، نوع جراحی، و جزئیات مداخله (شکل دارو، دوز، زمان تجویز) استخراج شد. پیامدهای مورد نظر شامل مرگ‌ومیر کلی، بروز AF، مدت بستری و عوارض جانبی جدی بودند.

ارزیابی ریسک سوگیری

با استفاده از ابزار Cochrane، کیفیت مطالعات در پنج حوزه ارزیابی شد: فرآیند تصادفی‌سازی، کورسازی، از دست رفتن بیماران در پیگیری، سنجش پیامدها و انتخاب نتایج گزارش‌شده.

ترکیب داده‌ها و روش‌های آماری

از متاآنالیز شبکه‌ای اثرات تصادفی با استفاده از بسته netmeta در R استفاده شد. برآوردها به صورت نسبت خطر (RR) با فاصله اطمینان ۹۵٪ و برای پیامدهای پیوسته به صورت تفاوت میانگین گزارش شدند. برای ناهمگونی از آماره I² و نمودارهای جنگل استفاده شد.

قطعیت شواهد

با رویکرد GRADE کیفیت شواهد برای هر مقایسه و پیامد به صورت بالا، متوسط، پایین یا بسیار پایین رتبه‌بندی شد.

نتایج

در جست‌وجوی ما ۳۶۲۸ مقاله شناسایی شد. پس از حذف موارد تکراری، ۲۰۵۴ عنوان بررسی شد که در نهایت ۳۳۳ مقاله به مرحله مرور متن کامل رسیدند. در پایان ۹۳ RCT شامل ۱۹٬۱۴۹ بیمار واجد شرایط وارد شدند. از این تعداد، ۸ مطالعه به دلایل مختلف از تحلیل نهایی کنار گذاشته شدند.

شکل ۱. نمودار جریان PRISMA (راهنمای اقلام ترجیحی برای مرورهای نظام‌مند و متاآنالیزها) برای مطالعات واردشده و حذف‌شده. AF: فیبریلاسیون دهلیزی.

ویژگی‌های مطالعات

در مجموع ۹۳ مطالعه شامل ۱۹٬۱۴۹ بیمار وارد شدند. میانگین سنی بیماران ۶۱/۷ سال بود و حدود ۷۲/۹٪ از بیماران تحت جراحی قلب مرد بودند. میانگین کسر جهشی (EF) قبل از عمل ۵۳٪ و میانگین مدت زمان بای‌پس قلبی-ریوی ۸۷/۲ دقیقه گزارش شد. میانگین درصد شیوع بیماری‌های زمینه‌ای در بیماران به شرح زیر بود: فشار خون بالا ۵۸/۱٪، دیابت ۳۰/۱٪، سابقه انفارکتوس میوکارد ۳۹/۲٪ و بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) ۱۱/۶٪.

جزئیات بیشتر در مورد ویژگی‌های بیماران و مداخلات در جداول تکمیلی S3 و S4 ارائه شده است.

در خصوص داروهای بررسی‌شده:

• ۲۸ کارآزمایی استفاده از کورتیکواستروئیدها در برابر گروه کنترل را گزارش کردند (۱۳ مطالعه متیل‌پردنیزولون، ۱۰ مطالعه دگزامتازون، ۳ مطالعه هیدروکورتیزون، ۱ مطالعه ترکیب متیل‌پردنیزولون و دگزامتازون، و ۱ مطالعه ترکیب متیل‌پردنیزولون و هیدروکورتیزون).

• ۱۴ کارآزمایی استاتین‌ها در برابر کنترل را بررسی کردند (۱۲ مطالعه آتورواستاتین و ۲ مطالعه روزوواستاتین).

• ۳ کارآزمایی NSAIDها در برابر کنترل را بررسی کردند (۱ مطالعه از کتورولاک با ایبوپروفن، ۱ مطالعه ناپروکسن، و ۱ مطالعه آسپرین در دوز ضدالتهابی آن).

• همچنین، RCTها شامل موارد زیر بودند: ۱۷ مطالعه روغن ماهی، ۶ مطالعه کلشی‌سین، ۹ مطالعه NAC، ۹ مطالعه ویتامین C و ۱ مطالعه ویتامین D، که همگی در مقایسه با گروه کنترل انجام شدند.

ارزیابی ریسک سوگیری

در خصوص بروز POAF، ۵۴ مطالعه (۵۸/۱٪) فرآیند تصادفی‌سازی و پنهان‌سازی تخصیص را به‌طور مناسب انجام داده بودند. در مجموع ۲۸ مطالعه (۳۰/۱٪) دارای پروتکل ثبت‌شده معتبر و بدون انحراف از آن بودند. به طور کلی:

• ۲۲ مطالعه با ریسک پایین سوگیری،

• ۳۷ مطالعه با برخی نگرانی‌ها،

• و ۳۴ مطالعه با ریسک بالای سوگیری ارزیابی شدند.

جزئیات بیشتر در شکل‌های تکمیلی S1 و S2 در مورد ارزیابی‌های ریسک سوگیری نسخه ۲.۰ برای هر پیامد ارائه شده است.

متاآنالیز شبکه‌ای

شبکه بیشتر از طریق دارونما (placebo) به هم متصل بود، اما چندین کارآزمایی مقایسه مستقیم (head-to-head) نیز وجود داشت که منجر به ایجاد چندین حلقه بسته برای ارائه شواهد غیرمستقیم شد. شکل ۲ و شکل‌های تکمیلی S3-S5 هندسه شبکه را نشان می‌دهند.

از آن‌جا که تفاوتی در اثربخشی بالینی با مسیرهای مختلف تجویز مشاهده نشد، این مسیرها را به‌عنوان گره‌های جداگانه در شبکه در نظر نگرفتیم.

شکل ۲. نقشه شبکه‌ای درمان‌ها برای پیامد فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل (POAF). اندازه گره (دایره) نشان‌دهنده تعداد بیمارانی است که به مداخله اختصاص داده شدند. ضخامت خطوط نشان‌دهنده تعداد مطالعات برای هر مقایسه است. NAC: ان-استیل‌سیستئین؛ NSAIDها: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی.

هنگام بررسی ناسازگاری (incoherence)، با استفاده از مدل‌های تقسیم‌گره‌ای (node split) هیچ شواهدی از ناسازگاری پیدا نکردیم (شکل‌های تکمیلی S6-S8). سطح ناهمگونی شبکه به این صورت بود:

• متوسط برای بروز AF (I² = 45.3% [95% CI: 28.7%-58.0%])،

• غیرمهم برای مرگ‌ومیر (I² = 0% [95% CI: 0.0%-33.5%])،

• غیرمهم برای بروز عوارض جانبی جدی (I² = 0% [95% CI: 0.0%-60.2%])،

• قابل‌توجه برای مدت بستری (I² = 88.4% [95% CI: 85.8%-90.5%]).

شکل‌های تکمیلی S9-S12 نمودارهای جنگل جفتی و شبکه‌ای برای هر پیامد را نشان می‌دهند. جداول تکمیلی S5-S8 نیز نتایج مقایسه‌ای شبکه‌ای (league tables) برای هر شبکه را ارائه می‌کنند.

بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل (POAF)

در مجموع ۸۵ کارآزمایی شامل ۱۸٬۹۸۱ بیمار و ۵٬۸۶۰ رویداد درباره بروز POAF گزارش شدند.

یافته‌ها:

• NSAIDها (RR: 0.37 [95% CI: 0.23-0.59]) و استاتین‌ها (RR: 0.56 [95% CI: 0.45-0.70]) احتمالاً خطر POAF را کاهش می‌دهند (در مقایسه با دارونما) → قطعیت متوسط.

• ترکیب روغن ماهی با ویتامین‌های C و E (RR: 0.30 [95% CI: 0.13-0.68]) ممکن است خطر POAF را کاهش دهد → قطعیت پایین.

• کلشی‌سین (RR: 0.62 [95% CI: 0.45-0.85])، کورتیکواستروئیدها (RR: 0.70 [95% CI: 0.59-0.82]) و NAC (RR: 0.69 [95% CI: 0.49-0.98]) ممکن است خطر POAF را کاهش دهند → قطعیت پایین.

شکل ۳ نمودار شبکه‌ای و جدول ۱ خلاصه یافته‌ها را نشان می‌دهند.

شکل ۳. نمودار جنگل شبکه‌ای برای بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل. ارائه شده با خطر نسبی و فواصل اطمینان ۹۵٪ (۹۵٪ CI). داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی.

جدول ۱. جدول خلاصه یافته‌ها برای مقایسه‌های سر به سر (تخمین‌های شبکه‌ای)

مداخلات بروز مرگ و میر POAF عوارض جانبی جدی مدت بستری
RD در هر ۱۰۰۰ (۹۵٪ CI) قطعیت شواهد RD در هر ۱۰۰۰ (۹۵٪ CI) قطعیت شواهد RD در هر ۱۰۰۰ (۹۵٪ CI) قطعیت شواهد RD در هر ۱۰۰۰ (۹۵٪ CI) قطعیت شواهد
کلشیسین -۱۱۴ (-۱۶۵ تا -۴۵) کم؛
ممکن است مفیدتر از مقایسه باشد -۹.۹ (-۱۹.۸ تا ۱۰.۲) بسیار کم؛
بسیار نامشخص -۳ (-۴۷ تا ۶۹۸) بسیار کم؛
خیلی نامشخص -0.29 (-1.91 تا 1.34) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص
کورتیکواستروئیدها -90 (-123 تا -54) پایین؛
ممکن است مفیدتر از مقایسه باشد -6.9 (-13.8 تا -2.7) پایین (ممکن است تفاوت قانع‌کننده‌ای با مقایسه نداشته باشد) 50 (-30.5 تا 450) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص -0.75 (-1.5 تا 0) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص
روغن ماهی -63 (-105 تا -15) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص -6.9 (-18.9 تا -18) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص 36 (-25.5 تا 262.5) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص -1.09 (-2.1 تا -0.09) پایین؛
ممکن است مفیدتر از مقایسه باشد
روغن ماهی
+ ویتامین C 81 (-132 تا 570) خیلی کم؛
بسیار نامشخص نامشخص نامشخص
NA
NAC -93 (-153 تا -6) کم؛
ممکن است مفیدتر از مقایسه باشد -15.9 (-25.5 تا 13.5) خیلی کم؛
بسیار نامشخص -1 (-47 تا 783.5) کم؛
ممکن است مضرتر از مقایسه باشد -0.06 (-1.25 تا 1.13) کم؛
ممکن است به طور قانع کننده ای متفاوت از مقایسه نباشد
NSAIDs -189 (-231 تا -123) متوسط؛
احتمالاً مفیدتر از مقایسه باشد 22.5 (-21.3 تا 270) خیلی کم؛
بسیار نامشخص 188 (-9.5 تا 1200) خیلی کم؛
بسیار نامشخص 1.86 (0.01 تا 3.71) خیلی کم؛
خیلی نامشخص
استاتین -۱۳۲ (-۱۶۵ تا -۹۰) متوسط؛
احتمالاً مفیدتر از مقایسه ۳.۶ (-۱۵.۹ تا ۵۱) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص -۱.۵ (-۴۳ تا ۲۸۳.۵) پایین؛
ممکن است مضرتر از مقایسه -۳ (-۴۷ تا ۶۹۸) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص
استاتین
+ ویتامین C -۱۸۰ (-۲۲۵ تا ۲۴) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص نامشخص نامشخص
ویتامین C -۱۰۸ (-۱۵۰ تا -۵۴) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص ۳.۶ (-۲۹.۴ تا ۱۶۱۶.۱) خیلی پایین؛
خیلی نامشخص -۲ (-۴۹ تا ۲۴۵۰) پایین؛
ممکن است مضرتر از مقایسه -۱.۱۲ (-۲.۲۹ تا ۰.۰۴) پایین؛
ممکن است به طور قانع‌کننده‌ای با مقایسه متفاوت نباشد
روغن ماهی
+ ویتامین C
+ ویتامین E -210 (-261 تا -96) کم؛
ممکن است مفیدتر از مقایسه باشد 18.6 (-18 تا 167.7) بسیار کم؛
بسیار نامشخص NA -0.8 (-3.68 تا 2.08) کم؛
ممکن است به طور قانع‌کننده‌ای با مقایسه متفاوت نباشد
تمام تخمین‌های گنجانده شده، تخمین‌های شبکه‌ای هستند و بیشتر شواهد از تخمین‌های غیرمستقیم هستند. قطعیت بالا (بسیار مطمئن که اثر واقعی نزدیک به تخمین اثر است)، قطعیت متوسط ​​(اطمینان متوسط ​​به تخمین اثر؛ اثر واقعی احتمالاً نزدیک به تخمین اثر است، اما این احتمال وجود دارد که تفاوت قابل توجهی داشته باشد)، قطعیت پایین (اطمینان به تخمین اثر محدود است؛ اثر واقعی ممکن است تفاوت قابل توجهی با تخمین اثر داشته باشد) یا قطعیت بسیار پایین (اطمینان بسیار کم به تخمین اثر؛ اثر واقعی احتمالاً تفاوت قابل توجهی با تخمین اثر دارد). اعداد ارائه شده با حروف پررنگ نشان‌دهنده معناداری آماری هستند.
CI، فاصله اطمینان؛ NA، قابل اجرا نیست؛ NAC، N-استیل سیستئین؛ NSAIDها، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی؛ POAF، فیبریلاسیون دهلیزی بعد از عمل؛ RD، تفاوت خطر.

مرگ و میر به هر علتی
در مجموع 54 مطالعه در مورد مرگ و میر گزارش دادند، با 13765 بیمار، از جمله 250 مرگ (1.8٪). شکل تکمیلی S2 هندسه شبکه را نشان می‌دهد.

هیچ یک از این مداخلات تأثیر قابل توجهی بر میزان مرگ و میر نداشتند (شکل تکمیلی S5). کورتیکواستروئیدها هیچ تأثیری بر خطر مرگ و میر نداشتند، با سطح اطمینان پایین. سایر درمان‌ها همگی سطح اطمینان بسیار پایینی داشتند. جدول 1 جزئیات بیشتری در مورد نتایج ارائه می‌دهد.

مدت بستری
در مجموع 68 RCT مدت بستری را برای 15965 بیمار گزارش کردند، با میانگین بستری 9.9 روز.

ما دریافتیم که استفاده از روغن ماهی ممکن است مدت بستری در بیمارستان را در مقایسه با دارونما کاهش دهد (میانگین تفاوت -1.09 [95% CI -2.10 تا -0.09]؛ سطح اطمینان پایین). اثرات استفاده از کلشیسین، کورتیکواستروئیدها، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و استاتین‌ها بر مدت زمان بستری در بیمارستان، سطح اطمینان بسیار پایینی داشت.

ترکیب روغن ماهی با ویتامین‌های C و E، ویتامین C به تنهایی و NAC، ممکن است هیچ تأثیر معنی‌داری بر طول مدت بستری در بیمارستان نداشته باشد (همه با سطح اطمینان پایین). جدول 1 جزئیات بیشتری را ارائه می‌دهد، و شکل تکمیلی S4 هندسه شبکه را نشان می‌دهد، و شکل تکمیلی S7 نمودار جنگلی شبکه را نشان می‌دهد.

عوارض جانبی جدی

در مجموع 17 مطالعه (2636 بیمار) وقوع عوارض جانبی جدی، از جمله 22 رویداد را گزارش کردند. هیچ یک از مداخلات خطر وقوع عوارض جانبی جدی را به طور قابل توجهی افزایش نداده بودند (جدول 1). شکل تکمیلی S3 هندسه شبکه را نشان می‌دهد، و شکل تکمیلی S6 نمودار جنگلی شبکه را نشان می‌دهد. سایر عوارض جانبی گزارش شده در مطالعات در جدول تکمیلی S9 خلاصه شده‌اند. دو مطالعه، بستری مجدد بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه پس از ترخیص از بخش مراقبت‌های ویژه پس از جراحی را گزارش کردند. در هر دو مطالعه، 3 مورد بستری مجدد در گروه کورتیکواستروئیدها گزارش شد، در حالی که در گروه کنترل هیچ بستری مجددی گزارش نشد (جدول تکمیلی S10).

ناهمگونی و زیرگروه‌ها
برخی از ناهمگونی‌ها ممکن است با زمان مداخله توضیح داده شوند. ما یک زیرگروه آماری معنی‌دار در تجزیه و تحلیل دو به دو برای روغن ماهی یافتیم، با مزیتی در کاهش POAF هنگام تجویز قبل و بعد از عمل، در کل، اما نه هنگام تجویز قبل از عمل (P < 0.001 برای تعامل). با این حال، این مزیت در هیچ مقایسه دیگری مشاهده نشد. ما هیچ تفاوت آماری معنی‌دار زیرگروهی را بر اساس نوع جراحی انجام شده پیدا نکردیم.

بحث
یافته‌های اصلی
NMA ما به طور انتقادی اثربخشی و ایمنی مقایسه‌ای عوامل ضد التهابی مختلف را در پیشگیری از POAF جدید، یک عارضه شایع پس از جراحی قلب، ارزیابی می‌کند. این تجزیه و تحلیل شامل داده‌های 93 RCT بود که در نهایت شامل بیش از 19000 بیمار بود. نتایج NMA نشان می‌دهد که NSAIDها و استاتین‌ها احتمالاً در کاهش بروز POAF، با سطح اطمینان متوسط، در مقایسه با دارونما مؤثر هستند. این یافته با توجه به بار قابل توجه POAF بر پیامدهای پس از عمل، از جمله افزایش خطر سکته مغزی، عوارض و مرگ و میر، قابل توجه است.3،5

علاوه بر این، ترکیب روغن ماهی با ویتامین‌های C و E نیز ممکن است در پیشگیری از POAF مفید باشد، البته با سطح اطمینان پایین‌تر. برعکس، این تجزیه و تحلیل تأثیر قابل توجهی از مصرف کورتیکواستروئید بر میزان مرگ و میر نشان نداد، که نشان می‌دهد آنها نقش محدودی در استراتژی‌های مدیریت POAF دارند.

در رابطه با یافته‌های قبلی
متاآنالیز ما نشان می‌دهد که هم استاتین‌ها و هم NSAIDها به طور قابل توجهی خطر ابتلا به POAF جدید را با سطح اطمینان متوسط ​​کاهش می‌دهند. این یافته با یافته‌های قبلی مطابقت دارد که نشان می‌دهد درمان با استاتین با کاهش خطر POAF مرتبط است.43 علاوه بر این، 2 مطالعه دیگر نتایج ما را در مورد استفاده از استاتین برای پیشگیری از POAF تکرار می‌کنند. 20،44 برخی از RCTهای بزرگ قبلی و متاآنالیزهایی که شامل این RCTها بودند، هیچ تأثیری از استاتین‌ها در پیشگیری از POAF نشان نداده‌اند. 66،67 این مطالعات شرکت‌کنندگانی را با یا بدون سابقه قبلی AF ثبت‌نام کردند، فرآیندی که معیارهای ورود ما را برآورده نمی‌کرد، زیرا هدف ما ارزیابی پتانسیل استفاده از دارو در پیشگیری از POAF جدید بود، ضمن اینکه از هرگونه سوگیری احتمالی به دلیل شرایط اولیه شرکت‌کنندگان اجتناب شود.

پیک بروز AF در 48 تا 72 ساعت پس از جراحی قلب رخ داد. این پیک زمانی اتفاق می‌افتد که قلب معمولاً تحت استرس کمتری است و زمانی که یک فرآیند التهابی مرتبط با جراحی در حال وقوع است. 68 مطالعات قبلی نشان داده‌اند که التهاب و افزایش سطح نشانگرهای التهابی، مانند پروتئین واکنشی C، اینترلوکین-6 و کمپلمان 3 و 4، ممکن است با AF و آریتمی‌های دهلیزی مرتبط باشند. بنابراین، مصرف NSAID می‌تواند از طریق این مکانیسم با کاهش بروز POAF مرتبط باشد.68، 69، 70 استاتین‌ها، که به عنوان مهارکننده‌های 3-هیدروکسی-3-متیل گلوتاریل کوآنزیم A ردوکتاز نیز شناخته می‌شوند، به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی خود شناخته شده‌اند. آن‌ها به بهبود متابولیسم لیپید و محافظت در برابر تصلب شرایین و اختلال عملکرد اندوتلیال کمک می‌کنند.71،72 بر اساس این خواص، استاتین‌ها پیشنهاد شده‌اند